شهری است که در خرابهای آن هنوز حفریات نکرده اند و بقایای آن زاویه ای را که گرگان رود وسمبار تشکیل می دهند فرا گرفته.این شهر در قرون وسطی پایتخت ایالت گرگان بود. این ایالت که بوسیله ی کوه های بلند البرز از اطراف خود جدا شده و به همین دلیل همیشه تا اندازه ای مستقل مانده تقریبا همان ایالت استر آباد امروز است. گرگان تنها نه بواسطه ی ثروت طبیعی و جنگل های زیبا و چراگاه های وسیع بلکه به واسطه ی مقام آن که در زاویه ی جنوب شرقی دریای خزر است همواره در نظر سلسله های مختلفی که در ایران پادشاهی کرده اند دارای قدر و قیمتی بوده و در ظرف کشمکش های باستانی میان ایران وتوران مقام خاصی داشته است.
مخصوصاًدر دوره ی ساسانی مردم بسیاری را بدانجا بردند و در آنجا سکونت دادند و برای دفاع از تاخت و تازهای دائمی چادرنشینان بهستان حصارهای بسیاری در آن ساختند. فیروز در شمال گرگان رود دیوار رعب افکنی به طول پنجاه فرسنگ برپا کرد که هنوز گودال ها وبرج و باروهائی که به بفواصل، پشتیبان آن بوده است آشکار دیده می شود و امروز به اسم «سد اسکندر» یا «قزل النگ» یعنی دیوار سرخ معروف است.